Carnyx
 
De Carnyx was een lange Keltische hoorn, die van brons gemaakt is. Het werd gebruikt tijdens oorlogen. Men hield het vertikaal zodat het geluid drie meter hoog boven de veldslag uitkwam. Het werd in Europa vooral gebruikt tussen 300 VC en 200 NC. Delen zijn teruggevonden in Groot-brittannië, Frankrijk, delen van Duitsland, en Oost-Roemenië.

Het bestbewaarde deel van een carnyx werd in het Noordoosten van Schotland gevonden. Het hoofd was van een everzwijn, het heeft een beweegbare tong en men kan de kaak op- en neer laten. Meestal lijkt de kop op die van een draak of wolf. Vandaar dat de carnyx ook wel eens wolfshoorn of drakenhoorn wordt genoemd.

De carnyx werd voor buiten gemaakt. Het geluid wordt extreem ver gedragen over een lange afstand. En binnen ging het sowieso al niet vanwege de verticale positie
 

Het hoofd van de carnyx is een belangrijke factor voor de toonkleur: Men zou zeggen dat het geluid van de mond komt, maar het is het hele hoofd dat het geluid vormt.
 

Hieronder zie je het toonbereik van de carnyx.

muziekfragment
 

Hoe de carnyx gebruikt werd weet men niet. Maar het is niet mogelijk om extreem luid, extreem hoog of extreem laag te spelen. Gewoon luid of hoog is al vermoeiend vanwege het koper. Men kan ook de lippen doen trillen Er is geen bewijs dat er een mondstuk gebruikt werd, maar het is duidelijk dat de lippen van de carnyxspeler beschermd moet zijn vanwege de dunne scherpe oppervlakte die ze moeten bespelen